Theo de Wit studeerde theologie en filosofie te Nijmegen. Sinds 1981 was hij als Universitair Docent sociaal-politieke filosofie en cultuurfilosofie verbonden aan de Katholieke Theologische Universiteit Utrecht, vanaf 2006 aan de School of Catholic Theology van de Universiteit Tilburg. Van 2009 tot aan zijn emiraat in 2019 was hij bijzonder hoogleraar 'Vraagstukken geestelijke verzorging in justitiële inrichtingen' en directeur van het Centrum voor Justitiepastoraat (CJP). Vanaf 2013 is hij daarnaast buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Stellenbosch (Zuid-Afrika). Hij promoveerde in 1992 op het proefschrift over Carl Schmitt 'De onontkombaarhied van de politiek'.  Mede onder zijn redactie verschenen onder meer Solidariteit (1999), Humanisme en Religie (2005), Ongewenste goden (2006) en Hoe te reageren op misdaad?(2013). Zijn afscheidsrede was getiteld 'De staat als sterfelijke god: over schurken en schurkenstaten (2019). Onlangs publiceerde hij samen met Marin Terpstra 'Waarom tolerantie niet de hoogste waarde kan zijn' (2019). Zijn huidige aandachtsvelden zijn democratie, soevereiniteit en macht, politiek en religie, en vragen rond geestelijke verzorging, straf en gevangenis.